آشنایی با دین بهی

ساخت وبلاگ

 برخورد با سنت زرتشتيان سبب اختلاف ديني مي‌شود

جشن سده، یکی از جشن‌های سنتي و ديرينه ایرانیان است که در آغاز شامگاه دهم بهمن‌ماه برگزار می‌شود. در اين جشن، آتش‌ افروخته مي‌شود و مردمان در گردآوردن هیزم با یکدیگر مشارکت می‌کنند و بدین ترتیب جشن سده به نوعي جشن همکاری و همبستگی مردمان است

ادامه مطلب

آشنایی با دین بهی ...
ما را در سایت آشنایی با دین بهی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : czartosh2574a بازدید : 14 تاريخ : دوشنبه 29 خرداد 1396 ساعت: 16:32

جشن سده یکی از آن جشنهایی است که جنبه ی فرهنگی دارد و همانگونه که جشن نوروز، جشن آغاز سال و جشن مهرگان، جشن نیمه سال بوده است. جشن سده نیز جشن پایان سال به شمار می آمده است. جشن سده یکی از آن جشنهایی است که جنبه ی فرهنگی دارد و همانگونه که جشن نوروز، جشن آغاز سال و جشن مهرگان، جشن نیمه سال بوده است. جشن سده نیز جشن پایان سال به شمار می آمده است. این جشن یکی از جشن هایی است که به نام جشن های آتش نامور بوده اند، یعنی جشن های سده، سوری(چهارشنبه سوری)، آذرگان، شهریورگان و اردیبهشت‌گان یا گلستان‌جشن که دو جشن نخست یعنی سده و سوری بیشتر جنبه ی ملی دارند و جشن‌های دیگر بیشتر جنبه ی دینی داشته و امروز دیگر مرسوم نبوده و به فراموشی رفته اند. سده جشن پیدایش آتش است، جشن آغاز گرماست، جشن نور و روشنایی است، جشن طبیعت است، جشن انسان است و جشن اهورایی است. چرا که می بینیم در این زمان است که در روزگاران بسیار پیش، پدران ما چگونگی برپایی آتش را آموختند، آتشی که با گرما و نور و انرژی خود زندگی انسان را دگرگون کرد و به راهی انداخت که توانست با بهره گیری از این بزرگترین داده ی خدایی آسایش بیشتری برای زن آشنایی با دین بهی ...ادامه مطلب
ما را در سایت آشنایی با دین بهی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : czartosh2574a بازدید : 22 تاريخ : چهارشنبه 29 دی 1395 ساعت: 14:48

دراین مورد چند دیدگاه وجود دارد که همگی با هم در پیوندند. نخست آنکه واژه ی سده،  از شماره‌ی سد (۱۰۰) می آید که در این مورد روایت زیاد است، دراین مورد چند دیدگاه وجود دارد که همگی با هم در پیوندند. نخست آنکه واژه ی سده،  از شماره‌ی سد (۱۰۰) می آید که در این مورد روایت زیاد است، اما از همه مهم تر و قابل قبول تر اینست که آریایی ها در چندین هزارسال پیش در جایی در نیمکره شمالی و نزدیک به قطب زندگی می کردند که ۱۰ماه از سال هوا سرد و یخبندان و ۲ماه نیم سرد که آنجا را “اَئیریانَه وَ ئِجَه Aeriyana Vaeja” یا ایران ویج می نامیدند، اینان بعدها به دلیل سردی زیاد از اندازه و یخبندان یا به دلایل دیگر به سوی جنوب کوچ نموده به جایی رسیدند که در آنجا ۲ فصل، یکی تابستان بزرگ ۷ماهه و دیگری زمستان بزرگ ۵ماهه بود. تابستان از آغاز فروردین تا پایان مهرماه و زمستان از آغاز آبان تا پایان اسفندماه بود. پدران ما هزار سال در این مکان زندگی کرده و سپس به سوی سرزمین کنونی ایران سرازیر و در آنجا جاگرفتند. حال با کمی دقت می بینیم که از آغاز آبان تا دهم بهمن ماه که هر سال جشن سده برگزار می شود، درست سد روز می گذرد و آشنایی با دین بهی ...ادامه مطلب
ما را در سایت آشنایی با دین بهی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : czartosh2574a بازدید : 34 تاريخ : چهارشنبه 29 دی 1395 ساعت: 14:48

به هر روی آنچه برای ما ارزش دارد، خود جشن سده است که نیاکان ما در اینروز، پس از نیمروز آماده شده و گرد هم آمده و به ستایش و نیایش به درگاه اهورامزدا و سخنرانی و ارشاد مردم، می پرداختند. به هر روی آنچه برای ما ارزش دارد، خود جشن سده است که نیاکان ما در اینروز، پس از نیمروز آماده شده و گرد هم آمده و به ستایش و نیایش به درگاه اهورامزدا و سخنرانی و ارشاد مردم، می پرداختند. سپس نزدیک فرو رفتن آفتاب ، با آتش افروزی و سرودخوانی و دست افشانی و پایکوبی جشن را برگزار می کردند. در این جشن همه افراد کشور از هر رده شرکت می جستند که پس از برچیده شدن دودمان ساسانی نیز این جشن مانند دیگر جشن ها، از رونق نیفتاد و هر سال برگزار می شد. همانسان که می‌دانیم جشن سده همه ساله درروز دهم بهمن برگزار می‌شود. پسین آن روز، مردم به بیرون شهر می روند و گرد توده یی از خس و خاشاک می آیند. موبدان اوستا می خوانند و به نیایش می پردازند و پیش از آن که خورشید فرو رود، دسته یی از دوشیزگان سفیدپوش و چراغدان به دست، توده را می افروزند و زبانه های آتش به سوی آسمان بلند می شوند. مردم شادی می کنند و روزی را گرامی می دارند که آشنایی با دین بهی ...ادامه مطلب
ما را در سایت آشنایی با دین بهی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : czartosh2574a بازدید : 28 تاريخ : چهارشنبه 29 دی 1395 ساعت: 14:48

در بینش ایرانیان باستان چهار آخشیج (= عنصر) گرامی بودند وپدیدآورنده زندگی که بایستی پاک نگهداری شوند. در بینش ایرانیان باستان چهار آخشیج (= عنصر) گرامی بودند وپدیدآورنده زندگی که بایستی پاک نگهداری شوند. آب، خاک، هوا و آتش؛ بنابراین از یکسو آنها پاک کننده به حساب آمده واز سوی دیگر نباید بی دلیل آلوده گردند. هنگامی که مَرتًو (= انسان) نیاز به پاک کننده ای داشته باشد از آب، خاک، هوا وآتش بهره می گیرد. ولی تلاش دارد تا آب روان، آب دریاهاو هرگونه آبی را آلوده نسازد. خاک را برای خاکسپاری جسد جانداران و هرگونه پلیدی به کار می گرفتند ولی آلودگی آن را ناشایست می دانستند. هوا را الوده نکرده و نمی کنند. آتش را نیز پاک نگه می دارند ولی از آتش برای پاک کردن پلیدی ها استفاده می کنند. "برگرفته از تارنمای دکتر نیکنام" آشنایی با دین بهی ...ادامه مطلب
ما را در سایت آشنایی با دین بهی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : czartosh2574a بازدید : 35 تاريخ : چهارشنبه 29 دی 1395 ساعت: 14:48

پاسخ سرود «ا«شم وهو» که در اوستا چنین آمده است: اَشِم وُهو. وَهیشتِم اَستی. اوشتا اَستی. اوشتا اَهمایی. هیَت اَشایی. وَهیشتایی. اَشِم؛ اشویی بهترین گزینش است. روشن روانی (خوشبختی) است. این چنین خورسندی برای پوینده ای است که خواهان بهترین اشویی باشد.( اشویی را تنها برای ارزش اشویی خواستار باشد) اشویی چیست؟ بینش زرتشت هنجاری درست رادر ساختارهستی، زندگی مردم و همه ذره های آفرینش بیان کرده است که نام آن در اوستا به گونه های «اشا»، «اشم» و «اشه» آمده است. در گویش پارسی می توان واژگان راستی، درستی، پاکی و نیکی و همانند آنها را برایش بیاوریم. این سرود یکی از سرودهای نغز اوستاست وبارها در نیایش سروده می شود. آشنایی با دین بهی ...ادامه مطلب
ما را در سایت آشنایی با دین بهی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : czartosh2574a بازدید : 36 تاريخ : چهارشنبه 29 دی 1395 ساعت: 14:48